Εργοθεραπευτική Παρέμβαση: Πότε Χρειάζεται

Εργοθεραπευτική Παρέμβαση: Πότε Χρειάζεται Previous item Οι δυσκολίες στη γραφή Next item Τι είναι η Εργοθεραπεία

Πως καταλαβαίνουμε πότε ένα παιδί χρειάζεται Εργοθεραπευτική παρέμβαση;

Κάποια από τα σημάδια είναι:

  • Είναι επιρρεπής σε ατυχήματα και αδέξιο, σκοντάφτει σε εμπόδια, δεν έχει καλή ισορροπία και πέφτει συχνά, έχει χαμηλό μυϊκό τόνο και φτωχή στάση σώματος.
  • Χάνει τον προσανατολισμό του.
  • Δεν του αρέσει να βρίσκεται σε πλήθος ανθρώπων.
  • Φοβάται ανελκυστήρες και κυλιόμενες σκάλες.
  • Δυσκολεύεται να χειριστεί μικρά αντικείμενα, να κρατήσει το μολύβι, σπάει εύκολα τα μολύβια του ή γράφει με υπερβολική πίεση πάνω στο χαρτί, να κόψει με ψαλίδι, να ζωγραφίσει σε πλαίσιο, να αντιγράψει σχήματα-γραμμές.
  • Δυσκολία στο να σχηματίσει/ αντιγράψει τα γράμματα, αντιστρέφει γράμματα και αριθμούς (π.χ. ε – 3), δεν αφήνει αρκετό διάστημα μεταξύ των γραμμάτων και των λέξεων όταν γράφει.
  • Δεν του αρέσει το γράψιμο, κουράζεται εύκολα στις σχολικές ασκήσεις.
  • Αποφεύγει δραστηριότητες καθημερινής περιποίησης (χτένισμα, βούρτσισμα δοντιών κ.α.).
  • Δυσανασχετεί στο κόψιμο μαλλιών ή νυχιών.
  • Δυσκολεύεται σε δραστηριότητες αυτοεξυπηρέτησης (π.χ. τουαλέτα, μπάνιο).
  • Είναι υπερευαίσθητο/υποευαίσθητο σε αγγίγματα, γεύσεις, θορύβους.
  • Έχει δυσκολίες στην ένδυση: αποφεύγει συγκεκριμένα είδη υφασμάτων, δυσκολεύεται να κουμπωθεί ή να δέσει τα κορδόνια του.
  • Δυσκολεύεται να φάει μόνο του.
  • Έχει δυσκολίες στον ύπνο.
  • Έχει δυσκολίες οργάνωσης στο σπίτι, στο σχολείο, στις καθημερινές του δραστηριότητες.
  • Δεν του αρέσει να βρίσκεται στην παιδική χαρά. Δεν του αρέσει να πηδάει, να κάνει κούνια ή να ανεβαίνει πάνω σε ψηλά αντικείμενα (π.χ. τσουλήθρα).
  • Δεν του αρέσει το «βρώμικο» παιχνίδι (π.χ. πλαστελίνη, δακτυλομπογιές κ.α.).
  • Το παιδί δυσκολεύεται → στο εξερευνητικό παιχνίδι/παιχνίδι µε αντικείμενα (τα παιδιά εξερευνούν αντικείμενα καθώς και το περιβάλλον γύρω τους).

→ στο κατασκευαστικό παιχνίδι (το παιδί χρησιμοποιεί αντικείμενα µε σκοπό να κατασκευάσει ή να δημιουργήσει κάτι).

→ σε παιχνίδι Δραματοποίησης (µοναχική µίµηση) (πολλά µικρά παιδιά περνούν πολύ χρόνο παίζοντας παιχνίδια φαντασίας µόνα τους, επινοούν σενάρια και παίζουν πολλούς ρόλους µαζί).

→ στο αισθησιο-κινητικό παιχνίδι/ λειτουργικό παιχνίδι (τα βρέφη ανακαλύπτουν ότι µπορούν να κάνουν τα αντικείµενα να κινούνται (π.χ. όταν κυλούν µία µπάλα).

→ σε συμβολικό παιχνίδι (τα παιδιά υποκρίνονται ότι µία πράξη ή ένα αντικείµενο έχει νόηµα διαφορετικό από το πραγµατικό νόημα). 

→ σε παιχνίδι µε κανόνες/ συνεργατικό παιχνίδι (τα παιδιά ξεκινούν να παίζουν παιχνίδια σε κοινωνικές οµάδες που έχουν σταθερούς, προκαθορισµένους κανόνες).

→ σε παιχνίδι µε επινοηµένους κανόνες (τα παιδιά αρχίζουν να επινοούν τα δικά τους παιχνίδια και τροποποιούν τους κανόνες των παραδοσιακών/ κλασικών παιχνιδιών στις δικές τους ομάδες).

  • Δυσκολία στο να κατανοήσει τη δομή και το νόημα ενός παιχνιδιού, να ξεκινήσει και να τελειώσει ένα παιχνίδι, έχει μειωμένη συγκέντρωση και δυσκολεύεται να ακολουθήσει σύνθετες εντολές.
  • Φτωχή οπτική, ακουστική, λεκτική μνήμη και δυσκολία εκμάθησης καινούργιων δεξιοτήτων και εννοιών.
  • Δυσκολεύεται να κατακτήσει ποσοτικές, χρονικές και προμαθηματικές έννοιες.
  • Κάνει στερεότυπες ή σπαστικές κινήσεις.
  • Είναι υπερκινητικό.
  • Αποφεύγει τη συναναστροφή με άλλα παιδιά, προτιμά να παίζει μόνο του.
  • Αποφεύγει δραστηριότητες σε ομάδες και δυσκολεύεται να κάνει σχέσεις.
  • Γίνεται επιθετικό ή παρορμητικό.
  • Είναι υπερβολικά προσεκτικό και φοβάται να κάνει νέα πράγματα.
  • Αποδιοργανώνεται στις μεταβιβάσεις και στις αλλαγές σε προγράμματα.
  • Εμφανίζει θυμό και εκρήξεις όταν θα πρέπει να παραμείνει καθιστό.
  • Είναι επιρρεπής στο να δημιουργήσει καταστάσεις που οι άλλοι θεωρούν «κακές» ή «επικίνδυνες».
  • Φοβάται τις πτώσεις ή τα ύψη.
  • Δεν του αρέσουν δραστηριότητες που το κεφάλι είναι ανάποδα (π.χ. τούμπες).
  • Αντιδρά αρνητικά σε απρόσμενους ή δυνατούς θορύβους (π.χ. κλαίει ή κρύβεται σε ήχο ηλεκτρικής σκούπας, γαυγίσματος ή σεσουάρ μαλλιών κλπ).
  •  Κλείνει με τα χέρια τα αυτιά του για να τα προστατέψει από κάποιο ήχο που το ενοχλεί.
  • Δεν μπορεί να εργαστεί με δευτερεύοντες ήπιους ήχους (π.χ. ανεμιστήρας).
  • Διαταράσσεται ή έχει δυσκολίες στο να λειτουργήσει όταν υπάρχουν ήχοι τριγύρω.
  •  Δεν μπορεί να σηκώσει βαριά αντικείμενα (είναι πιο αδύναμο σε σύγκριση με τους συνομηλίκους του).
Share this: